'Het contact met Nicky geeft mij hoop voor de toekomst'
Senna (22) heeft als kind veel te veel nare dingen meegemaakt. Ze werd seksueel misbruikt, verwaarloosd en mishandeld door haar ouders. Voor de ernstige trauma’s die dit heeft opgeleverd is ze al jaren in therapie bij het FACT-team in Den Haag en woont ze onder begeleiding. Ze heeft veel steun aan de gesprekken met ervaringsdeskundige Nicky (afgebeeld op de foto).
‘Ongeveer drie jaar geleden had ik mijn eerste ontmoeting met Nicky. We moesten even aan elkaar wennen, dat is logisch, maar toch voelde het meteen vertrouwd. Ik merkte dat zij wist waar ik het over had, ik hoefde het niet uit te leggen. Ze begrijpt me en ik durf alles met haar te bespreken. Omdat ik verhuisd ben naar een andere locatie hebben we binnenkort onze laatste afspraak. Ik zal onze gesprekken echt missen, ik heb er zoveel aan gehad.
Het is fijn dat het contact met de ervaringsdeskundige heel vrijblijvend is. Soms zien we elkaar elke week, soms minder vaak. Nicky vraagt dan hoe het met me gaat en we praten, bijna zoals je met een vriendin praat. We hebben het vaak gehad over zelfbeschadiging, want dat doe ik soms. Zij reageert daar anders op dan de begeleiders. Die zeggen bijvoorbeeld: ‘Je moet dat niet meer doen’ en denken dat ik op die manier om aandacht vraag. Vaak proberen ze met oplossingen te komen. Terwijl Nicky gewoon luistert en vraagt wat er is gebeurd waardoor ik mezelf beschadigde. Ze heeft me ook verteld wat haar had geholpen. Bij haar voel ik geen oordeel en dat is fijn, want als ik mezelf beschadig schaam ik me. Naar de begeleiders gaan is dan al een hele stap.
Door wat ik als kind heb meegemaakt voel ik me eigenlijk nooit veilig. Ik ben altijd bang en wil controle hebben. Als ik vroeger iets niet goed deed volgens mijn ouders, sloten ze mij op in de kast, soms voor een paar uur, soms langer dan een dag. Dit soort dingen vertel je niet zomaar aan iedereen, maar ik heb gelukkig één vriend met wie ik over alles kan praten. De mensen met wie ik op de afdeling woon, hebben ook allemaal problemen, dat geeft mij niet zo’n positief toekomstbeeld. Je zit eigenlijk in een vrij slechte omgeving (Redactie: Senna woont momenteel niet op een afdeling van Youz). Als Nicky dan komt, denk ik: ‘Maar zij is eruit gekomen en werkt nu als ervaringsdeskundige. Misschien is er voor mij toch een mooie toekomst mogelijk!’. Zij is een voorbeeld dat mij hoop geeft.
Ik zou tegen alle zorginstellingen willen zeggen: ‘Maak veel vaker gebruik van ervaringsdeskundigen. Ook al gaat het misschien langzaam, het contact en de gesprekken met een ervaringsdeskundige helpen echt. Ik heb heel veel ervaring met hulpverlening en ik zou graag nog wat tips willen meegeven. Probeer beter naar mensen te luisteren, oordeel niet en heb veel geduld.’
Dit artikel is eerder gepubliceerd in Zorg+Welzijn magazine en is geschreven door Eveline van Herwaarden.
Over Nicky
Nicky (31) werkt als ervaringsdeskundige bij Youz Den Haag. Hier werkt zij op een gesloten behandelafdeling, een crisis-opnameplek en in een FACT team. Toen Nicky vier jaar geleden bij het FACT-team startte merkte ze dat er vaak makkelijk een vertrouwensband ontstond tussen haar en de jongere. 'Als ervaringsdeskundige kan ik me echt verplaatsen in de positie van de jongere tegenover mij en dat kan ten op zichtte van een reguliere behandelaar echt verschil maken.’’
Autonomie bevorderen
Nicky haalt op deze manier veel voldoening uit haar werk; iets unieks kunnen bieden aan een jongere, op gelijkwaardig niveau in plaats van hulpverlener tot cliënt. Hierbij probeert Nicky te kijken naar wat wél lukt en wat iemands kwaliteiten zijn, in plaats van te focussen op diagnoses of problematiek. Nicky: 'Jongeren vragen vaak om advies, maar ik wijs hen dan op hun eigen kennis. Jij kent jezelf uiteindelijk het beste, zeg ik dan. Die autonomie bevorderen vind ik heel belangrijk!'
Meer openheid geven
“Jongeren zijn soms onzeker over hun positie in de maatschappij en (zelf-)stigma speelt hier vaak een rol in. Dit soort stigma, maar ook het stigma dat vaak heerst op zelfbeschadiging en persoonlijkheidsproblematiek, probeert Nicky te ondervangen. En dat begint bij ons als hulpverlener, denkt zij. 'Als we zelf meer openheid geven over onze eigenaardigheden, maken we de weg vrij voor onze jongeren om dit ook te doen.”