'Onze autistische zoon ontwikkelde een obsessie voor meisjes'
De 19-jarige Bastiaan*, gediagnosticeerd met klassiek autisme, leefde al vanaf zijn vroegste jeugd van feestdag naar evenement, naar pretpark, naar museum, naar verjaardag. Deze ‘uitjes’ vormden zijn structuur en houvast. Net in de moeilijkste periode van zijn puberteit viel door de coronacrisis die hele structuur weg. Bastiaan werd onhandelbaar en kreeg een obsessie voor meisjes. Een opname bij de Lupine zorgde ervoor dat de structuur in zijn leven terugkeerde.
“Bastiaan was altijd een hele lieve jongen bij wie we als klein jongetje al typisch autistische trekjes zagen,” vertelt zijn vader Rob*. “Hij staarde als baby langs ons heen en zijn autootjes moesten altijd keurig op een rijtje staan. Desondanks hebben we altijd zoveel mogelijk geprobeerd om hem als een gewone jongen te behandelen. Dat ging ook goed; we konden prima met hem communiceren en hij leerde op het speciaal onderwijs op basisniveau lezen en schrijven. Met het ‘sociale gebeuren’ had hij wel altijd al veel moeite. Hij had nooit vriendjes.” Lachend: “Hij was wat dat betreft echt een ‘uberautist’. Desondanks schatten mensen hem meestal niet zo in. Hij praat gewoon mee. Hij echoot en gebruikt moeilijke woorden. Op het oog kan hij zich goed redden, maar hij begrijpt de context en betekenis van een gesprek niet. Omdat hij thuis, in het gezin, wél goed mee kwam hebben we als ouders nooit hulp ingeschakeld. Dat was niet nodig. We bouwden samen met hem aan een stabiele situatie, waarbij zelfstandigheid voorop stond. Bastiaan kon zich altijd al goed afsluiten voor omgevingsprikkels; hij vond juist rust in het bezoeken van festivals, pretparken of verjaardagen. Dat wil niet zeggen dat alles van een leien dakje ging hoor; hij had – en heeft – last van dwanggedachten. Hij leefde letterlijk van activiteit naar activiteit; dat gaf structuur en houvast. Maar toen kwam corona..”
Obsessie voor meisjes
“In de periode voordat het coronavirus uitbrak merkten we al dat Bastiaan steeds meer interesse in meisjes kreeg,” vult moeder Ellen* aan. “Ook autistische jongeren komen in de puberteit, krijgen last van hormonen en willen zich losmaken van hun ouders. Maar Bastiaan en wij hadden de pech dat deze periode net in de periode viel dat het sociale leven volledig tot stilstand kwam. Hij kon zijn emoties niet kwijt en raakte gefrustreerd. Hij ontwikkelde letterlijk een obsessie voor meisjes. Als hij buiten een meisje zag lopen wilde hij ernaartoe om haar te leren kennen. Hij liep weg van huis en dwaalde door de stad. Woede-uitbarstingen had hij dagelijks; hij gooide dan met spullen en was niet voor rede vatbaar. Dan kom je als ouders tot het besef dat je het niet langer zelf meer kan, al onze kennis over autisme ten spijt. Het werd tijd om hulp in te schakelen. Onze huisarts bood aan structurele hulp voor hem te zoeken en schreef als overbrugging rustgevende middelen voor. Maar de boze buien van Bastiaan werden steeds heftiger. Hij was niet langer hanteerbaar. ‘Bel de politie maar’, was steevast het antwoord van hulpverleners. We hebben heel erg geluk gehad dat we op een gegeven moment naar de spoedpoli van Youz werden verwezen. De psychiater daar kwam vrij snel tot de conclusie dat opname noodzakelijk was. Wij waren doodmoe en Bastiaan na elke uitbarsting doodongelukkig. Hij kon echt niet langer thuisblijven en werd in juni 2021 opgenomen op de afdeling Lupine van Youz in Capelle aan den IJssel. Daar werd ook al snel duidelijk dat hij naast autisme een licht verstandelijke beperking heeft.”
‘Hij viel letterlijk steil achterover toen er een knap meisje op de afdeling op bezoek was’
Structuur aanbrengen
Rob: “Op de Lupine is hij enorm goed geholpen. Hij heeft op de afdeling door middel van Brain Blocks geleerd om te gaan met zijn dwanggedachten en structuur aan te brengen in zijn leven. Maar ook om contact te maken met leeftijdsgenoten; samen leven, koken en eten. En ook heel fijn: zijn behandelaars hebben hem van zijn sociale onhandigheid afgeholpen en hem geleerd om te gaan met meisjes. Al blijft vrouwelijk schoon wel zijn aandacht houden. Hij is zelfs een keer letterlijk steil achterover gevallen van een knap meisje dat op de afdeling op bezoek was, haha!”
Bij behandeling betrokken
“Wij als ouders zijn door zijn behandelaren ook heel goed bij de behandelingen betrokken. We zijn serieus genomen en hadden inspraak in het behandelplan. Zo werden ons regelmatig gevraagd input te leveren en hebben we gezamenlijk één lijn getrokken naar Bastiaan. Bastiaan had er namelijk een handje van om dezelfde dingen ook aan anderen te vragen als een bepaald antwoord hem niet beviel. Sinds oktober 2022 is zijn behandeling bij de Lupine afgerond en woont Bastiaan begeleid in een plaats vlakbij Rotterdam. Dat gaat erg goed! We zijn de behandelaren van de Lupine enorm dankbaar dat onze zoon zo goed geholpen is. Een paar jaar geleden hadden we niet gedacht dat hij op zichzelf zou kunnen wonen en zelfs stage zou lopen als klusjesman bij een verzorgingstehuis. Bastiaan zelf wil graag ooit bij de Jumbo werken omdat daar – volgens hem – zoveel leuke meisjes werken. Dat vinden wij een minder goed idee haha, maar in de toekomst zouden we heel blij zijn als hij een leuke woning heeft met een garantie-baan. We denken dat hij dat aankan. En misschien komt daar dan ooit nog een leuke vriendin bij. Dat gunnen we hem enorm.”
* Om de privacy van het gezin te beschermen is in dit verhaal gebruik gemaakt van gefingeerde namen.