Verpleegkundige Robin Davies over werken met FACT-jongeren

“In hele kleine stapjes probeer ik de jongeren te activeren. Ik begin bijvoorbeeld met een wandelingetje samen. Naast een gezonde frisse neus en een gelegenheid voor een goed gesprek, laat je ze daarmee onderdeel van de maatschappij zijn. Voor ons vanzelfsprekend, maar voor deze jongeren heel belangrijk. Naast activatie doe ik nog veel meer. Eigenlijk regel ik hun hele reilen en zeilen. En slikt iemand bijvoorbeeld medicijnen? Dan houd ik in de gaten wat de medicatie met iemand doet en of alles in balans blijft,” zegt Robin.

Samen angsten overwinnen

In Robin’s rol gaat hij praktisch met ze aan de slag. Hij doet bijvoorbeeld samen dingen die de jongeren spannend vinden. “Ben je bang voor de metro of om te fietsen? Ik help je het weer op te pakken, door met je mee te gaan tot je het uiteindelijk weer zelf durft. En vind je het moeilijk om in sociale situaties te komen, zoals een boodschap doen of een uitkering aanvragen? Dan gaan we dat samen oefenen in de praktijk. Vanuit het FACT team ben ik inzetbaar op alle vlakken.”

De collega’s van het FACT-team staan bekend om hun proactieve benadering om te zorgen dat jongeren zo goed mogelijk geholpen worden.

Binnenkijken en buiten de lijntjes kleuren

“Je weet bij ons nooit wat de dag je brengt. Je komt bij een jongere thuis, in zijn leven, ziet zijn ouders, hoe huis er uit ziet, hoe ze met elkaar omgaan, in verschillende wijken. Ieder heeft zo z’n probleem. De jongeren die wij zien durven, kunnen of willen niet naar een reguliere poli komen voor hun behandeling. Ook wij maken dus vaak dat ze in eerste instantie niet willen komen of zelfs de deur niet opendoen als we hen opzoeken. Je bent altijd aan het switchen en zoeken naar de juiste manier benaderen. Het allerleukste is het buiten de lijntjes kleuren. Dat je iets anders doet dan wat er al geprobeerd is. Wij zijn het laatste redmiddel. Het outreachende karakter maakt dat wij anders aan de slag kunnen dan normaal gesproken. Dat maakt mijn werk extra interessant.

Onze jongeren hebben echt hulp nodig en door gesprekken, volhardendheid en een open houding bereiken we ze. We zijn echt niet alleen met de psychiatrische ziekte bezig, maar zeker ook met bijvoorbeeld het starten van een opleiding of vrijwilligerswerk en het maken van contact met vrienden en familie. We beginnen vaak met deze randzaken en zodra ze zijn verleid, kunnen we ook de behandeling van het ziektebeeld starten.

Van agressief naar gelukkig

“Ik denk aan een meisje van 17 jaar in begeleid wonen traject. Ze was heel defensief, agressief, zocht continu ruzie en had vaak politiecontact. Ze wilde niets en niemand en was uit huis geplaatst vanwege een traumatische jeugd. We hebben haar onze hulp aangeboden en haar ruimte gegeven met de focus op wat goed was en ging. Wij bleven investeren in een goede woonvorm, goed voor jezelf zorgen, de volgende stap zetten, een stageplaats vinden etc. Uiteindelijk stond ze na 4 jaar open voor een traumabehandeling. Die heeft ze doorlopen en nu is ze er op haar 23ste klaar voor om ons los te laten. Wel wordt ze in de gaten gehouden door FACT volwassenen, maar ze is stabiel, gelukkig, gezond en staat weer stevig in haar schoenen.

FACT in tijden van corona

Natuurlijk heeft de coronacrisis veel invloed op ons werk. We nemen maatregelen om cliënten face to face op afstand te zien en doen alleen huisbezoeken als het noodzakelijk is voor de bandopbouw, medicatieverstrekking of vanwege de crisis van de jongere. Maar we houden met iedereen online, via beeldbellen of telefonisch contact. De meeste jongeren accepteren deze tijdelijke werkelijkheid. Sommigen vertellen zelfs ineens prachtige verhalen aan de telefoon, waarbij we ons afvragen wat daarvan klopt. Gelukkig hebben we ook goed contact met hun ouders of verzorgers die onjuistheden tijdig kunnen weerleggen. We houden ze in de smiezen.