Sammie overwon met hulp van Youz zijn trauma’s en angsten

Sammie: “Vroeger, toen ik nog op de basisschool zat, voelde ik me vaak verdrietig en depressief. Ik was bang om mijn moeder te verliezen door een traumatische ervaring die ik als kleuter had meegemaakt, maar ik verborg mijn gevoelens. Op de basisschool verstopte ik me vaak op het toilet als ik weer eens een paniekaanval kreeg. En dat kwam regelmatig voor. Niet alleen vanwege mijn trauma, maar ook omdat ik het eng vond om met andere kinderen of mensen om te gaan. Gelukkig heb ik wel altijd fijne vriendinnen om me heen gehad, ook al wisten zij ook niet precies wat er speelde.”

Nieuwe kapsels

Aan zijn beste vriendin biecht Sammie uiteindelijk op dat hij last heeft van depressies en eigenlijk ook liever een jongen wil zijn. “Zij reageerde heel cool! Ze zei: ‘Dat is toch helemaal niet erg! Ik ga je helpen met nieuwe kapsels’. En zo was ik opeens haar beste vriend, in plaats van vriendin. Op mijn verzoek vertelde zij het ook aan andere goede vriendinnen van ons. En ook die waren er helemaal oké mee. Het kwam ook niet helemaal onverwacht voor hen. Ze vertelden dat ze het wel hadden zien aankomen, want ik gebruikte geen make-up en voetbalde heel graag. Dat iedereen zo fijn reageerde – ik had het mijn ouders eerder al verteld - gaf mij het zelfvertrouwen om het ook in de klas te vertellen. Dat deed ik met hulp van mijn mentor. Mijn klasgenoten waren allemaal heel geïnteresseerd; ze lieten me zijn wie ik ben. Dat was heel fijn.”

‘Er stond opeens een jongen’

Sharine, de moeder van Sammie: “Direct nadat Sammie zijn klas had ingelicht, zag ik de opluchting in zijn ogen. Hij voelde zich zó zelfverzekerd, prachtig om te zien. Zelf heb ik er nooit moeite mee gehad dat Sammie een jongen wilde zijn. Het is je kind! Dat hij gezond en blij is vind ik het allerbelangrijkst. Als verrassing kocht ik meteen een overhemd voor hem in de winkel. ’s Morgens was Sammie nog een meisje, met een mooie strak staartje, maar na het aantrekken van die blouse stond er opeens een jongen voor me. Ik zag dat er een last van zijn schouders viel, toen hij opeens was wie hij wilde zijn.”
“Dat deed mij ook heel veel, omdat Sammie op de basisschool in een zware depressie zat. Het ging helemaal niet goed met hem. De huisarts verwees hem met spoed door naar de psychiatrische afdeling van een ggz-organisatie.  Daar kon hij eigenlijk niet echt goed worden geholpen. Uiteindelijk kwamen we terecht bij Youz en kon hij eindelijk aan de slag met zijn trauma’s en problemen.”

‘Praten is verwerken’

“Eerst had ik niet het vertrouwen dat een behandeling mij kon helpen,” vult Sammie zijn moeder aan. “Maar tijdens de intake kwamen al mijn problemen naar boven en werd een behandelplan opgesteld. Eerst ben ik behandeld voor mijn trauma’s door middel van individuele therapie en later EMDR-sessies. Mijn behandelaar Dafni heeft me erg geholpen en me laten inzien dat praten dé manier is om dingen te verwerken. Ik ben dankbaar dat mijn moeder op tijd ingegrepen heeft en dat Youz me goed heeft geholpen. Mijn behandeling is afgerond en ik weet dat ik als het in de toekomst nodig is, kan terugvallen op wat ik geleerd heb.”

“Tegen andere kinderen en jongeren in dezelfde situatie zou ik willen zeggen: als je denkt dat praten niets voor jou is, maar je hebt het nog nooit geprobeerd, doe het dan gewoon eens! Stel het werkt wél, dan is dat een overwinning. Je voelt je echt beter in je vel. En daarnaast wil ik meegeven dat je jezelf moet accepteren om wie je bent. Denk niet teveel na over wat anderen van je vinden.”

Sammie ziet de toekomst positief in. “Ik wil een ‘normaal’ leven. Een goed leven, zonder dat ik heel rijk hoef te worden. Met mensen werken lijkt me heel fijn, bijvoorbeeld in een hotel of restaurant. Dat had ik vroeger nooit gedurfd. Momenteel zit ik ook in een traject voor een geslachtsveranderende operatie. Ik slik pillen zodat ik niet menstrueer en heb veel gesprekken in het ziekenhuis. In kom pas in aanmerking voor een operatie als ik 18 ben. Dat duurt nog een hele tijd, maar ik ben hoopvol. Ik kan niet wachten op de toekomst.”

Behandelaar Dafni Surian over de behandeling van Sammie:

“Met Sammie en zijn ouders is aan het begin van het traject de tijd genomen om te onderzoeken wat er speelde en wat er nodig was zodat hij zich weer goed kon voelen. Daarnaast hebben we nagedacht over wat de meest passende manier zou zijn om hem te helpen en wat goed bij hem aansloot. Samen met Sammie en zijn ouders hebben we besloten de tijd te nemen om met Sammie alle heftige gebeurtenissen uit zijn verleden op te schrijven. Op deze manier konden we er bij stil staan en ze verwerken. Ouders zijn betrokken geweest en hebben uiteindelijk het verhaal te horen gekregen, zodat ze konden begrijpen hoe het voor Sammie is geweest om de ervaringen mee te maken. Het was mooi om te zien hoe Sammie steeds mee begreep hoe zijn verleden invloed had op hoe hij denkt en zich gedraagt en hier steeds meer grip op ervaarde.”