Begeleider/GGZ-agoog Mirella: Respect voor het ouderschap, altijd

Falen in het ouderschap

Het ouderschap is voor veel mensen een kwetsbaar onderwerp. Iedereen heeft er immers een mening over. Vaak wordt gedacht dat als een kind zich niet volgens de norm gedraagt, dit de fout is van de ouders. Hadden ze het kind maar wat beter moeten opvoeden, Moet je nagaan hoe het voor ouders is die met hun kinderen in de psychiatrie belanden. Deze mensen hebben meer dan eens het gevoel gefaald te hebben. Logisch, en tegelijkertijd triest: als het niet goed gaat met een kind, gaat het vaak niet goed met een ouder. Het ouderschap maakt kwetsbaar en heeft vaak invloed op het gevoel van eigenwaarde. In mijn ogen is dat een onderwerp waar ruimte voor moet zijn tijdens een hulpverleningstraject. Luisteren zonder oordeel en met warmte en begrip.

Superprofessional

Op de poli van Mirella ziet men verschillen tussen de gezinnen. Velen hebben al een stevig hulpverleningstraject achter de rug. “Ergens is dat niet goed gegaan, anders kwamen ze niet bij ons terecht. Van ons heeft men dus hele hoge verwachtingen óf juist helemaal niet door alle eerdere teleurstellingen. Je hebt ouders die zeggen: “je bent de 37e hulpverlener, wat kom je mij vertellen?” Soms voelt het dus alsof wij de superprofessional moeten zijn. En dan kun je nog zo’n mooie opleiding hebben gehad, onderzoeken hebben gedaan of uitblinken op een speciaal gebied, daar ga je het bij ons niet mee redden. Echt luisteren met aandacht en respect - dat kost tijd maar het levert zoveel op. En als ik me verplaats dan snap ik heel goed het aanvankelijke wantrouwen. Samen met mijn cliënten ga ik na wat er wel en niet gewerkt heeft en kijken we hoe we verder kunnen. Natuurlijk hebben wij allerlei methodieken, maar we gaan vooral, op basis van gelijkwaardigheid in gesprek. Ik heb dan wel kennis van psychopathologie; niemand kent zijn kind en hoe het thuis er aan toe gaat beter dan de ouders. Minstens net zo belangrijk om je in te verdiepen.

Normen en waarden aan de kant

“Pas op het moment dat ik aansluiting met ze heb, kan ik stappen met mijn cliënten gaan zetten. Het is belangrijk dat je je als hulpverlener bewust bent van je eigen waarden en normen en die van de ander. Soms betekent dit dat ik mijn eigen waarden en normen wat moet loslaten. Ik kan dan wel vinden dat iets niet goed is of dat ouders het anders zouden moeten doen, maar daar heb ik niets over te zeggen. Pas als dat bijdraagt aan de doelstellingen die bij hen past, kan ik er wat mee. Ik ben dus voornamelijk op zoek naar wat er bij iemand past, wat men wil bereiken, welke stappen daarvoor nodig zijn en wat mijn bijdrage daarin is. Dat is niet altijd makkelijk gezegd, makkelijk gedaan.”

Dronken op je zestiende

Vandaag had ik het er met een moeder over (zij heeft drie kinderen in de puberteit) wanneer je een kind meer vrijheid kan geven om te experimenteren. Hoeveel fouten mag een kind maken? Voor veel ouders is dit een spannend gesprek, want iedereen denkt er anders over. Denk bijvoorbeeld aan tieners laten drinken. De een zegt: drinken is een no-go, terwijl de ander zegt: laat hem maar goed dronken worden. Ik probeer zo min mogelijk te adviseren. Ik stel vragen als: hoe doe je het nu? Welk effect heeft het? En wat kan er gebeuren? Kijk, de ervaring leert ons dat wanneer kinderen geen ruimte krijgen om te experimenteren, dat ze het vaak toch gaan doen. Soms gaat het ook echt mis tussen ouder en kind, omdat een kind te strak gehouden wordt of juist te los wordt gelaten. Ik begeleid ouders dan in het maken van keuzes, komen tot gezamenlijke afspraken met hun kinderen en het stellen van grenzen.Ik kijk graag naar de specifieke situatie en pas daar mijn aanpak op aan.

Mirella Veldman is ouderbegeleider, intensief gezinsondersteuner en heeft afgelopen jaar de opleiding afgerond voor GGZ-agoog. Ze werkt op de poli orthopsychiatrie bij Youz op de Dr. Van de Welylaan in Den Haag. Haar focus ligt op herstelgericht werken, betrekt het hele gezin en kijkt naar wensen en doelstellingen.